معنی اثری از گلناز مشفقی

ترنج

اثری از گلناز مشفقی

گلناز. [گ ُ] (اِ مرکب) اسمی است که دختران را دهند.

مشفقی. [م ُ ف ِ](حامص) مهربانی و نصیحتگری:
بر ملک و خانه ٔ تو ملک مشفقی نمود
گر مشفقی نمود مر او را فلک، رواست.
فرخی.
این سخن گفت و چون از این پرداخت
مشفقی کردو مهربانی ساخت.
نظامی.

مشفقی. [م ُ ف ِ](اِخ) بغدادی است و در خدمت مولانا لسانی بلکه مولانا را، بجای فرزند بود. بخدمت ارباب شعر رسیده و در قوافی وقوفی دارد. جواب مطلع کمال خجندی که:
سرو دیوانه شده از هوس بالایش
میرود آب که زنجیر نهد برپایش.
گفته، این غزل از اوست:
گر کند در نظرم جلوه قد رعنایش
سر نهد مردمک دیده من برپایش
سرو پیش قد او لاف زد از رعنایی
باد آمد بچمن تا بکند از جایش
سنبل آشفته شده در چمن از طره ٔ او
آتش افتاده به گل از رخ بزم آرایش.
(تحفه ٔ سامی ص 138).

مشفقی. [م ُ ف ِ](اِخ) آذر بیگدلی در آتشکده آرد: به کرباس فروشی اوقات میگذراند و بسیار نیک ذات و خجسته صفات بود. از اوست:
قاصدم مژده به بیماری اغیار آورد
جان فدایش که رساند خبری بهتر از این.
و رجوع به آتشکده ٔ آذر چ سنگی ص 260 شود.

مشفقی بلخی. [م ُ ف ِ ی ِ ب َ](اِخ) شاعری است که اسدی بیتی از او را شاهد کلمه ٔ «خیری » بمعنی رواق در لغت فرس آورده و آن این بیت است:
روزیش خطر کردم و نانش بشکستم
بشکست مرا دست و برون کرد ز خیری.
(لغت فرس اسدی چ اقبال ص 522).

اثری. [اَ را] (ع ص) مرد بسیارمال. مقابل ثَروی، زن بسیارمال.

اثری. [اَ ث َ ری ی] (ع ص نسبی) منسوب به اثر. (منتهی الارب). منسوب است به اثر که بمعنی حدیث و طلب آن و تبعیت از آن میباشد. (سمعانی). محدّث. اخباری: حسین اثری بن عبدالملک. عبدالکریم اثری بن منصور.

اثری. [اَ را] (ع اِ) نامی از نامهای مردان.

اثری. [اُ را] (ع اِمص) اسم مصدر از اُثرَه.

ابن اثری. [اِ ن ُ اَ] (اِخ) رجوع به ماشأاﷲبن اثری شود.

دخترانه، کسی که ناز و غمزه اش مثل گل است، دارای ناز و عشوه ای چون گل

دختری با ناز و غمزه گل

اثری از محمدصادق خرازی

1357